Κεφάλαιο τεράστιο και σπουδαίο η γαστρονομία της Λακωνίας, με τις αντιθέσεις να διαδέχονται συναρπαστικά η μία την άλλη. Πού αλλού συναντά κανείς τον πλούτο της εύφορης κοιλάδας του Ευρώτα και μαζί την απόλυτα λιτή μα μεγαλειώδη μανιάτικη μαγειρική;
Η λακωνική κουζίνα βασίζεται στον πολύτιμο καρπό της ελιάς, το ελαιόλαδο και μπορεί να καμαρώνει για 4 ελαιόλαδα πιστοποιημένα ΠΟΠ ή ΠΓΕ, όλα τους από τα κορυφαία στην Ελλάδα. Το λάδι αποτελεί τη βάση για ένα πλήθος φαγητών της.
Τα φύλλα στις λακωνικές πίτες ζυμώνονται με μπόλικο ελαιόλαδο και γίνονται απίστευτα νόστιμα και κριτσανιστά. Η μανιάτικη σαλάτα με ελιές, πορτοκάλι και άφθονο ελαιόλαδο είναι είναι από μόνη της ένα αριστούργημα λιτής μα κορυφαίας νοστιμιάς και σοφίας.
Τα περίφημα λαδερά της μαγειρεύονται αποκλειστικά σε ελαιόλαδο δίχως να μπαίνει σταγόνα νερού, και δίνουν μαθήματα υψηλής γαστρονομίας με την αυθεντική έννοια του «κονφί». Το προσφάι με ζυμωτό ψωμί και ελαιόλαδο εξακολουθεί να θεωρείται σπουδαίο γεύμα για τους Λάκωνες και έξοχο δείγμα υγιεινής μεσογειακής διατροφής.
Φτωχική, όπως είναι πάντα η αγροτική μαγειρική και με έμφαση στα πιάτα της Κυριακής και τη γιορτής, η κουζίνα της Λακωνίας θα φέρει στο καλό τραπέζι το κατσικάκι με τα μαράθια και τις αγκινάρες, τον κοκκινιστό καπαμά, το χοιρινό φρικασέ με σέλινο.
Στα βαθιά, πεντακάθαρα νερά της με τις βραχωμένες ακτές τα ψάρια αφθονούν και στις ψαροταβέρνες που στολίζουν τα παράλια χωριά της το φρέσκο ψάρι, λιτά φτιαγμένο μα με συναρπαστική νοστιμιά δεν λείπει ποτέ, χειμώνα καλοκαίρι.
Πορτοκάλια όλων των ποικιλιών, ζουμερά και ολόγλυκα, μανταρίνια ευωδιαστά, περγαμόντα με το εξαίσιο άρωμα να πλημμυρίζει τους κάμπους της, εξίσου μυρωδάτα λεμόνια αλλά και λάιμ με ξύσμα συναρπαστικής ευωδιάς που μεταμορφώνει ακόμη και το πιο αδιάφορο πιάτο.
Αν και η γεωργία είναι πολύ πιο ανεπτυγμένη στην Λακωνία από ό,τι η κτηνοτροφία, ωστόσο τα τυροκομικά της προϊόντα είναι από τα κορυφαία της χώρας, όπως η φέτα ΠΟΠ και κυρίως η Σφέλα ΠΟΠ, ένα λευκό τυρί έξτρα πικάντικο και αλμυρό, ιδανικό για κρασομεζέ, ενώ θεσπέσια είναι και τα κατσικίσια κίτρινα τυριά της. Ξεχωριστή σημασία θα πρέπει να δώσουμε στη μανιάτικη μαγειρική.
Είναι άξιο θαυμασμού το πώς ένας τόπος τόσο άνυδρος, φτωχός και άγονος έχει καταφέρει να αναπτύξει μια θαυμαστή γαστρονομία, αξιοποιώντας ελάχιστες μα εκλεκτές πρώτες ύλες.
Χωρίς λιβάδια για κτηνοτροφία, το μόνο ζωντανό που άντεχε στις σκληρές συνθήκες του μανιάτικου τόπου ήταν και παραμένει ο χοίρος. Από το οικόσιτο χοιρινό φτιάχνονται τα εξαίσια λουκάνικα με πορτοκάλι, το σύγκλινο που μοσχοβολά φασκόμηλο και συντηρείται όλο το χρόνο στο χοιρινό λίπος, αλλά και ο χιουροπασπαλάς, ένα απλό μα νόστιμο κουρκούτι με βάση το αλεύρι, μαγειρεμένο με τραγανά κομματάκια χοιρινό και λίπος.
Τα ορτύκια που κάποτε οι Μανιάτες έπιαναν με μεγάλες απόχες παστώνονται στο λίπος αυτό και γίνονται κέρασμα και μεζές στις γιορτές αλλά κύριο εξαγώγιμο προϊόν για αιώνες, έμπαιναν όμως και σε μια μοναδική στην Ελλάδα πίτα, την κοζούνα!
Οι τραβηχτές της πίτες με νερό κι αλεύρι και τα κρεμμυδοπιτάρια στο τηγάνι, γεμιστά με τις ντόπιες άγριες κρεμμύδες είναι μεζέδες που στέκονται άνετα σήμερα σε ένα πλούσιο brunch.
Όσο για τα γλυκά της Λακωνίας δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις και όσοι γνωρίζουν δεν θα φύγουν από τη Λακωνία χωρίς να έχουν απολαύσει τα γιορτινά λαλάγγια, στριφτά κορδόνια έντεχνης ζύμης που τηγανίζονται σε ελαιόλαδο, αλλά και τις λεπτές και τραγανές, μελωμένες δίπλες. Και μαζί τους τα καταπληκτικά μονεμβασίτικα αμυγδαλωτά που μοσχοβολάνε ανθόνερο, τους σαμουσάδες και τα μελιτίνια.
Περιδιαβάζουμε τις πέτρινες ρούγες της καστροπολιτείας της Μονεμβασιάς και εκτός από την μοναδική της αρχιτεκτονική και τη συναρπαστική ιστορία της, θαυμάζουμε την πλούσια γαστρονομική της παράδοση.
Εκλεκτά προϊόντα, μερακλήδες παραγωγοί και σπάνιες γεύσεις φέρνουν την Μονεμβάσια στην κορυφή των ελληνικών γαστρονομικών προορισμών. Εκλεκτά προϊόντα, μερακλήδες παραγωγοί
Γαστρονομίας