Γη θεών

Γη για την οποία κάποτε μάλωσαν ο Ηρακλής και ο Απόλλωνας –τα βρήκαν μετά, κι από τότε λατρεύονταν και οι δύο εδώ. Γη στην οποία κάποτε κοιμήθηκαν ο Πάρης και η Ελένη, φεύγοντας για την Τροία. Το Γύθειο (στοίχημα πως δεν είχες σκεφτεί από πού προέρχεται το όνομα του) είναι μια από εκείνες τις γωνιές της Πελοποννήσου για τις οποίες ένας ξένος περιηγητής έγραψε κάποτε πως αποτελούν «το υλικό από το οποίο φτιάχνονται οι μύθοι».

Στεριανό και θαλασσινό ταυτόχρονα, με μια νησιώτικη μεν, αλλά εντελώς δική του αύρα, πολύχρωμο και βαθυγάλαζο γιατί αντανακλά το χρώμα των νερών του, το κατώφλι της Μάνης είναι πολλά περισσότερα από μια απλή βάση για εξορμήσεις στα χωριά και τις παραλίες της. Είναι, από μόνο του, προορισμός.

Βολτάροντας στο Γύθειο

Χρωματιστά νεοκλασικά του 19^ου αιώνα σκαρφαλώνουν την πλαγιά του καταπράσινου λόφου που οι ντόπιοι αποκαλούν Ακούμαρο (αλλά επισήμως λέγεται Λαρύσιο) με τα χρώματά τους να καθρεφτίζονται στα νερά του λακωνικού κόλπου. Η καρδιά της πόλης χτυπά στην προκυμαία της, εκεί όπου ουζερί και café απλώνουν τραπεζάκια έξω, εκεί όπου δεσπόζει το εντυπωσιακό νεοκλασικό Δημαρχείο που σχεδίασε ο Ερνέστος Τσίλλερ το 1890, και εκεί απ’ όπου ξεκινούν δρόμοι και σοκάκια που ανηφορίζουν ως την κορυφή του λόφου, κάνοντας ζιγκ-ζαγκ ανάμεσα σε ολάνθιστες αυλές, πέτρινα σπίτια κι εκκλησάκια.

Και αν νομίζεις πως η προκυμαία αποτελεί την ωραιότερη βόλτα της πόλης –ειδικά την ώρα που βάφεται με τους χρυσαφί τόνους του ηλιοβασιλέματος– είναι που δεν έχεις φτάσει ακόμα ως την άκρη της, εκεί όπου ξεκινά η στενή λωρίδα γης που ένωσε το 1886 το νησάκι Κρανάη, γνωστό και ως Μαραθονήσι, με το Γύθειο και την υπόλοιπη Πελοπόννησο. Στο μικρό, καταπράσινο νησάκι ο μύθος λέει πως πέρασαν την πρώτη τους νύχτα μαζί ο Πάρης και η Ελένη, στο δρόμο για την Τροία.

Στη βόρεια άκρη του νησιού, επάνω στα ερείπια του Ναού της Αφροδίτης, είναι κτισμένο σήμερα το ολόλευκο, κεραμιδοσκέπαστο εκκλησάκι του Αγίου Πέτρου. Το κυριότερο, όμως, αξιοθέατο της Κρανάης είναι ο κτισμένος το 1829 πύργος του οπλαρχηγού της Ελληνικής Επανάστασης και τρίτου μπέη της Μάνης, Τζαννετάκη Γρηγοράκη. Ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα δείγματα της παραδοσιακής μανιάτικης αρχιτεκτονικής, ο πύργος στεγάζει σήμερα το μικρό Ιστορικό και Εθνολογικό Μουσείο Μάνης. Στην άλλη άκρη του μικρού νησιού στέκεται ακοίμητος φρουρός από το 1873 ο εντυπωσιακός, οκταγωνικός του φάρος, που υψώνεται στα δυσθεώρητα 22 μέτρα.

Το Γύθειο έχει επίσης το δικό του αρχαίο θέατρο, στη βόρεια άκρη της πόλης, στους πρόποδες του λόφου της αρχαίας Ακρόπολης. Χτισμένο κατά τα ρωμαϊκά χρόνια, τον 2^ο αιώνα μ.Χ., το θέατρο φιλοξενεί κάθε καλοκαίρι θεατρικές παραστάσεις και μουσικές εκδηλώσεις. Στον λόφο πάνω από τον θέατρο διακρίνονται κάποια τμήματα των αρχαίων τειχών και του ρωμαϊκού υδραγωγείου –αλλά ο βασικός λόγος να ανηφορίσεις ως εδώ είναι η φαντασμαγορική θέα στην πόλη και την θάλασσα, ιδιαίτερα εκεί γύρω στο ηλιοβασίλεμα.

Οι καλύτερες βουτιές γύρω από το Γύθειο

Δύο είναι οι κοντινότερες, εξίσου ωραίες, παραλίες στο Γύθειο: Η εντυπωσιακή Σελινίτσα στην οποία καταλήγουν τα νερά του ποταμού Αρδέλη από τη μία πλευρά, και η έξι χιλιομέτρων αμμουδιά του Μαυροβουνίου, την οποία αγαπούν ιδιαίτερα οι windsurfers, από την άλλη.

Έξι χιλιόμετρα από το Γύθειο, το Βαθύ έχει επίσης ωραίες, βοτσαλωτές παραλίες που καταλήγουν στα κρυστάλλινα νερά του λακωνικού κόλπου. Και βέβαια, καθότι το Γύθειο βρίσκεται όπως λέγαμε και στην αρχή στο κατώφλι της Μάνης, λίγα χιλιόμετρα νοτιότερα να οδηγήσεις και θα βουτήξεις σε μερικές από τις καλύτερες παραλίες ολόκληρης της Πελοποννήσου. Οι ωραιότερες παραλίες της Λακωνικής Μάνης.