Σπάνια μια πόλη με «κανονική» ζωή δίνει τόσο έντονη την αίσθηση προορισμού διακοπών. Κι ακόμα σπανιότερα, μια τέτοια πόλη βουτά τα πόδια της στην θάλασσα, έχει… κορώνα στο κεφάλι της ένα πανέμορφο κάστρο, στην καρδιά της ένα κουκλίστικο ιστορικό κέντρο όλο νεοκλασικά και πλακόστρωτα δρομάκια, και στον αέρα μια μυρωδιά σχεδόν μόνιμου καλοκαιριού.
Μια σχεδόν τέλεια ευθεία ενώνει την Αθήνα με την Καλαμάτα, κάνοντας τα 223 χιλιόμετρα ανάμεσά τους… υπόθεση δυόμισι ωρών. Η δημοφιλέστερη εποχή για να την επισκεφθείς είναι προφανώς το καλοκαίρι (πρέπει όμως να είσαι ανθεκτικός στους καύσωνές της) για να βουτήξεις στις παραλίες της.
Η ίδια η πόλη, όμως, όπως και ολόκληρη η περιοχή που απλώνεται γύρω της, είναι παντός καιρού: Από τις δαντελωτές ακρογιαλιές της μεσσηνιακής Μάνης μέχρι τις νότιες πλαγιές και τα φαράγγια του Ταΰγετου, και από το θαύμα της φύσης που λέγεται Πολυλίμνιο ως το θαύμα της αρχαιότητας που είναι η πόλη της Αρχαίας Μεσσήνης, το δύσκολο εδώ είναι να αποφασίσεις τι θα πρωτοκάνεις και τι θα πρωτοδείς.
Δύο είναι τα σημεία από τα οποία ξεκινούν οι πρώτες αναγνωριστικές βόλτες κάθε νεοφερμένου επισκέπτη στην Καλαμάτα: Η παραλία, λεωφόρος Ναυαρίνου αν το προτιμάτε στο επισημότερο, και το ιστορικό κέντρο. Εμείς θα ξεκινήσουμε από το δεύτερο.
Ανάμεσα στις πλατείες 23ης Μαρτίου και Υπαπαντής, απλώνεται ένα δίκτυο από ολοζώντανους πεζόδρομους και γραφικά σοκάκια που δεν χορταίνεις να τα περπατάς. Διάσπαρτα με πανέμορφα νεοκλασικά με κεραμιδένιες στέγες, και αρχιτεκτονικές επιρροές που ξεκινούν από την ιταλική αναγέννηση και φτάνουν στην art nouveau, τον γερμανικό κλασικισμό και την λαϊκή αρχιτεκτονική του 19ου αιώνα, φτιάχνουν ένα υπαίθριο μουσείο Ιστορίας και αρχιτεκτονικής στην καρδιά της πόλης.
Ανάμεσά τους, πετρόχτιστα εκκλησάκια και ενδιαφέροντα μουσεία (Ιστορικό και Λαογραφικό, Αρχαιολογικό και Στρατιωτικό με εκθέματα από την Ελληνική Επανάσταση) προσφέρουν τις απαραίτητες στάσεις για τους λάτρεις της Ιστορίας.
Χρονολογείται πιθανότατα από τα βυζαντινά χρόνια, οφείλει όμως τη σημερινή του μορφή εν πολλοίς στους Φράγκους, και συγκεκριμένα στον Γοδεφρείδο Α' Βιλλεαρδουΐνο, ιδρυτή του Πριγκηπάτου της Αχαΐας, που το ανακατασκεύασε το 1208.
Αργότερα, οι Ενετοί που το κατέλαβαν πρόσθεσαν τις δικές τους πινελιές, μεταξύ των οποίων το ανάγλυφο λιοντάρι του Αγίου Μάρκου, που στολίζει την κεντρική πύλη. Η φαντασμαγορική θέα της πόλης από εδώ πάνω, ειδικά το σούρουπο που ξεκινούν τα φώτα της να ανάβουν ένα-ένα, είναι από μόνη της λόγος αρκετός να ανηφορίσεις τα πέτρινα σκαλάκια στον πευκόφυτο λόφο.
Θα ενθουσιάσει αναμφισβήτητα τα πιτσιρίκια, αλλά και τους μεγάλους που βρίσκουν γοητευτικά τα τραίνα και τις ιστορίες τους. Ένα από τα πιο ιδιαίτερα μουσεία σε ολόκληρη την Ελλάδα, είναι στην ουσία ένα μεγάλο, καταπράσινο πάρκο, που απλώνεται σε 54 στρέμματα και αφηγείται την μακραίωνη Ιστορία των σιδηροδρόμων, μέσα από μηχανές τρένων και βαγόνια διαφόρων ιστορικών περιόδων.
Λοφίσκοι, λιμνούλες, παιδικές χαρές, σιντριβάνια, το διώροφο κτίριο του παλιού σταθμού «Καλαμάτα - Λιμήν» και ειδικά σχεδιασμένες εκπαιδευτικές βόλτες συμπληρώνουν την εικόνα. Η είσοδος στο πάρκο είναι ελεύθερη.