Βάζουμε στοίχημα, όχι πολλά. Κι αυτός είναι από μόνος του λόγος αρκετός για να κάνεις μια στάση την επόμενη φορά που θα περάσεις κάπου κοντά από το Αίγιο, για να ανακαλύψεις μια πόλη ενδιαφέρουσα, η οποία παρ’ όλο που δεν αποτελεί δημοφιλή ταξιδιωτικό προορισμό, κρύβει αρκετούς άσσους στο μανίκι της για να σε εκπλήξει ευχάριστα.
Αμφιθεατρικά χτισμένο πάνω από τα νερά του Κορινθιακού Κόλπου, το Αίγιο χωρίζεται στην Κάτω Πόλη, με την παραλιακή της περαντζάδα, στη Μέση Πόλη, τα Γαλαξιδιώτικα ή αλλιώς περιοχή του Αγίου Ανδρέα, από το ομώνυμο εκκλησάκι που θεωρείται έργο του Τσίλλερ, και την Άνω Πόλη, όπου βρίσκονται το ιστορικό κέντρο, ο Συνοικισμός και η ξακουστή πλατεία των Ψηλών Αλωνιών, που απολαμβάνει φαντασμαγορική θέα στη θάλασσα.
Οι πρώτες αναγνωριστικές βόλτες ξεκινούν από την παραλιακή ζώνη του Αιγίου, όπου οι παλιές πέτρινες Σταφιδαποθήκες έχουν μετατραπεί σε κεφάτα, πολυσύχναστα café που απλώνουν τα τραπεζάκια τους μπροστά στη θάλασσα, πάνω από τις γραμμές του τραίνου.
Σχεδόν δίπλα τους, οι Δώδεκα Βρύσες δροσίζουν με τα νερά τους ένα από τα αρχαιότερα πλατάνια της Ελλάδας: Η ηλικία του «Πλάτανου του Παυσανία» που είναι ανακηρυγμένος διατηρητέο μνημείο της φύσης, υπολογίζεται τουλάχιστον στα 600 χρόνια. Ο Παυσανίας πιθανότατα δεν είδε τον συγκεκριμένο πλάτανο όταν πέρασε από εδώ τον 2ο αιώνα μ.Χ., είδε όμως τις Δώδεκα Πηγές που βρίσκονται δίπλα του, από τις οποίες εμείς βαφτίσαμε τον πλάτανο «του Παυσανία». Ο κορμός του γιγάντιου δέντρου αγγίζει σε περίμετρο τα 12 μέτρα –κι αυτή είναι μια διασκεδαστική αναλογία με τις πηγές/βρύσες δίπλα του.
Μια σύντομη ανηφοριά που οι ντόπιοι λένε χαϊδευτικά Τεμπελοράχη (αλλά στους χάρτες θα την βρεις ως Μιχαλοπούλου) σε φέρνει από τις Δώδεκα Βρύσες στο Αρχαιολογικό Μουσείο, το οποίο στεγάζεται στο εκπληκτικό κτίριο που σχεδίασε ο Ερνστ Τσίλλερ το 1890 για να στεγάσει την Δημοτική Αγορά του Αιγίου. Στις έξι αίθουσες του μουσείου φιλοξενούνται εντυπωσιακά ευρήματα από τις ανασκαφές στο Αίγιο και την Αιγιάλεια, από την προϊστορία μέχρι και τα ρωμαϊκά χρόνια. Μιλώντας για μουσεία, ενδιαφέρον είναι και το Λαογραφικό Μουσείο Αιγίου, που φιλοξενεί παραδοσιακές φορεσιές, αναπαραστάσεις δωματίων παλιών αρχοντικών, υφαντά, αγροτικά εργαλεία και αντικείμενα καθημερινής χρήσης περασμένων αιώνων.
Την Κάτω με την Άνω Πόλη συνδέουν, εκτός φυσικά από τους δρόμους, και 172 πέτρινα σκαλάκια που θα ακούσεις να τα αποκαλούν έτσι, Σκαλάκια, ή Σκάλες του Φιλοποίμενος, στο πιο επίσημο. Οι αθλητικοί τύποι αξίζει να επιχειρήσετε την ανάβασή τους, γιατί τις λεπτομέρειες που παρατηρείς περπατώντας δύσκολα θα τις προσέξεις σε μια βιαστική βόλτα με το αυτοκίνητο: Μια λουλουδιασμένη αυλίτσα, ένα σπιτάκι με κεραμίδια που γλίτωσε σαν από θαύμα τον καταστροφικό σεισμό που χτύπησε το Αίγιο το 1995, ένας πέτρινος τοίχος πάνω στον οποίο σκαρφαλώνουν αναρριχητικά φυτά είναι η απόδειξη ότι ακόμα και στις πόλεις που με την πρώτη ματιά μοιάζουν μονότονα ομοιογενείς, πάντα υπάρχουν χαριτωμένες λεπτομέρειες να κάνουν τη διαφορά.
Στολίδι και δημοφιλέστερο σημείο της Άνω Πόλης είναι αναμφίβολα η κατάφυτη πλατεία των Ψηλών Αλωνιών, με την φαντασμαγορική της θέα στην θάλασσα, και τον νεογοτθικό πύργο του 1900, στο κέντρο της. Ακριβώς δίπλα της, ένα μικρό αλλά ιδιαίτερα φροντισμένο πάρκο προσφέρεται για δροσερές βόλτες τις ζεστές καλοκαιρινές μέρες. Η παλαιότερη πλατεία της πόλης, και ένα από τα κεντρικότερα σημεία της, είναι η πλατεία Αγίας Λαύρας, γύρω από την οποία συγκεντρώνονται πολλά εντυπωσιακά νεοκλασικά και διατηρητέα κτίρια και πάνω στην οποία απλώνουν τραπεζάκια café και ουζερί.
Πολιούχος της πόλης είναι η Παναγία Τρυπητή, επισήμως Ζωοδόχος Πηγή, χτισμένη επάνω στον απότομο βράχο που 150 σκαλιά ενώνουν με το λιμάνι –υπάρχει και πίσω, ευκολότερος και κατηφορικότερος δρόμος, μέσα από τον κυπαρισσώνα. Η παράδοση λέει πως το σημείο που χτίστηκε η εκκλησία επιλέχθηκε γιατί εδώ βρήκε ένας ναυαγός την εικόνα της Παναγίας που θεωρείται θαυματουργή –και την οποία η ίδια παράδοση θέλει φιλοτεχνημένη από τον Ευαγγελιστή Λουκά.
Ολόκληρη η ακτογραμμή του Κορινθιακού Κόλπου, τόσο προς την Κόρινθο όσο και προς την Πάτρα, είναι μια σειρά δαντελωτές ακρογιαλιές, οργανωμένες και μη, βοτσαλωτές στην πλειοψηφία τους, τόσο πολλές σε αριθμό που προσφέρονται για πολυήμερες εξερευνήσεις σε αναζήτηση της δικής σου αγαπημένες. Από τις δημοφιλέστερες, και πιο κοντινές στο Αίγιο, είναι η Αλυκή, πλάι στον μικρό αλλά σπουδαίο για τα ελληνικά δεδομένα υδροβιότοπο στον οποίο αν είσαι τυχερός θα πετύχεις κύκνους και ερωδιούς, η παραλία της Τράπεζας, γνωστή και ως Πούντα με τα μεγάλα λευκά βότσαλα και το καρτποσταλικό ηλιοβασίλεμα, η κοντινή της Εγκάλη, με το πράσινο που φτάνει σχεδόν στο κύμα, και η Άκολη με τα κρυστάλλινα, βαθιά νερά της. Οι λάτρεις της οργάνωσης και των beach bars αγαπούν πολύ τα Σελιανίτικα και τα Διγελιώτικα.