Το πρώτο πράγμα που θα ακούσεις να λένε για το Άργος είναι πως πρόκειται για την αρχαιότερη πόλη της ηπειρωτικής Ευρώπης. Κατοικείται, σου λέει, συνεχόμενα εδώ και πέντε χιλιάδες χρόνια, κατοικούταν πριν ο Αγαμέμνονας χτίσει παλάτια στις Μυκήνες και προτού ο Άδραστος, βασιλιάς του Άργους, ξεκινήσει ως ένας από τους γνωστούς Επτά για τη Θήβα. Χίλια χρόνια πριν χτιστεί η Ακρόπολη συνέβησαν αυτά, για όσους δεν τα πάνε καλά με τη χρονολογική σειρά της Ιστορίας. 

Το Άργος σήμερα είναι μια ολοζώντανη μικρή πόλη 22.000 κατοίκων, που έχει την τύχη και την ατυχία να βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο Ναύπλιο, και ως εκ τούτου να ξεφεύγει της προσοχής όσων ξεκινούν για Σαββατοκύριακα και εξορμήσεις στην περιοχή. Αν πας κόντρα στο ρεύμα και του δώσεις μια ευκαιρία, θα σε ανταμείψει με ωραιότατες βόλτες, ζωντανές πλατείες, ένα κάστρο χάρμα οφθαλμών ορατό από κάθε πιθανή και απίθανη γωνιά της πόλης, και σπουδαία αξιοθέατα που αφηγούνται τη μακραίωνη Ιστορία της σε όποιον έχει διάθεση να ακούσει.

Ένα κάστρο που το λέγαν’ Λάρισα

Πελασγοί ήταν οι πρώτοι-πρώτοι κάτοικοι του Άργους, και στην παράξενη γλώσσα που μιλούσαν Λάρισα σημαίνει Ακρόπολη. Το όνομα έμεινε και χρησιμοποιείται ακόμα, πολλές χιλιάδες χρόνια αργότερα, αν και το κάστρο όπως το βλέπεις σήμερα έχει τη μορφή που του έδωσαν τον Μεσαίωνα οι Βυζαντινοί αρχικά (τον 10^ο αιώνα) και οι Φράγκοι αργότερα (τον 13^ο αιώνα). Ένας φιδογυριστός δρόμος σκαρφαλώνει τα 287 μέτρα του λόφου της Λάρισας, αποκαλύπτοντας άλλη μια συναρπαστική θέα του αργολικού κάμπου πίσω από κάθε στροφή, μέχρι να καταλήξει στο πλάτωμα όπου θα αφήσεις το αυτοκίνητο για να εξερευνήσεις από κοντά τους πύργους και τις πολεμίστρες που βλέπεις από μακριά, χιλιόμετρα ολόκληρα προτού πλησιάσεις στο Άργος.

Μέσα στο κάστρο σώζονται τμήματα από τους γιγάντιους ασβεστόλιθους της μυκηναϊκής οχύρωσης, βυζαντινές πύλες, απομεινάρια αρχαίων ναών, οθωμανικοί πύργοι και φράγκικα τείχη, σε ένα ενδιαφέρον αρχιτεκτονικό παζλ που αφηγείται την Ιστορία τριών χιλιάδων χρόνων και τεσσάρων σπουδαίων πολιτισμών. Εξίσου καλός λόγος για να ανέβεις ως εδώ, όμως, είναι και η φαντασμαγορική θέα που αφήνει το βλέμμα να περιπλανηθεί από το Ναύπλιο ως την θάλασσα και από τις εύφορες αργολικές πεδιάδες και τα μοναστήρια που τις στολίζουν ως το μεγαλειώδες χάος του Άργους που απλώνεται στους πρόποδες του λόφου.

Το κέντρο της πόλης

Γεμάτο ζωή κάθε ώρα της ημέρας, το κέντρο του Άργους μπορεί με την πρώτη ματιά να μη μοιάζει γραφικό, όσο όμως το βολτάρεις τόσο ανακαλύπτεις εδώ κι εκεί μικρές εκπλήξεις: Ένα διώροφο νεοκλασικό με χαριτωμένα ακροκέραμα. Μια ανοιχτή πλατεία με εκπληκτική θέα στο κάστρο, που τα βράδια με τον κιτρινωπό φωτισμό του μοιάζει μαγικό. Τα ερείπια ενός πανάρχαιου ναού ανάμεσα σε δυο πολυκατοικίες. Οι στρατώνες του Καποδίστρια που σήμερα στεγάζουν το Βυζαντινό Μουσείο Άργους. Οι Καμάρες, το υπέροχο κτίριο της Δημοτικής Αγοράς, που κτίστηκε το 1889 και κάποιοι λένε πως μπορεί να το σχεδίασε ο Τσίλλερ –αν δεν ήταν αυτός, ήταν σίγουρα κάποιος που αγάπησε πολύ τις ιδέες του. Το παλιό Δημαρχείο της οδού Δαναού, που χτίστηκε επί Καποδίστρια το 1830. Η μεγάλη πλακόστρωτη πλατεία του Αγίου Πέτρου, με τις υδάτινες διαδρομές και τα γεφυράκια της. Οι πεζόδρομοι Μιχαήλ Στάμου, Παναγή Τσαλδάρη και Ελευθερίου Βενιζέλου, στα πλακόστρωτα των οποίων απλώνουν τραπεζάκια έξω τα café και τα μπαράκια της πόλης. Μια ευκαιρία να της δώσεις, και γρήγορα συνειδητοποιείς ότι αυτή εδώ είναι μια πόλη που αξίζει να την περπατήσεις.

Το Αρχαίο Θέατρο και η Αρχαία Αγορά του Άργους

Σχεδόν στην καρδιά της πόλης, ούτε ένα χιλιόμετρο από την κεντρική πλατεία, το Αρχαίο Θέατρο του Άργους είναι λαξευμένο στην πλαγιά ενός καταπράσινου λόφου, στη σκιά του κάστρου. Ένα από τα μεγαλύτερα αρχαία θέατρα που έχεις δει ποτέ, χωρούσε 20.000 θεατές (η Επίδαυρος χωράει 13.000, για να έχεις ένα μέτρο σύγκρισης) και χτίστηκε στις αρχές του 3^ου αιώνα π.Χ., όταν μεταφέρθηκαν εδώ τα Νέμεια, που πραγματοποιούνταν κάθε χρόνο προς τιμή του Δία στη Νεμέα. Τα τέσσερα ξεχωριστά διαζώματα που θα παρατηρήσεις στις κερκίδες του θεάτρου αντιστοιχούσαν στις τέσσερις φυλές του Άργους. Τους καλοκαιρινούς μήνες το θέατρο φιλοξενεί κανονικότατα παραστάσεις και συναυλίες.

Ακριβώς απέναντι από το θέατρο, η Αρχαία Αγορά του Άργους είναι ένας καταπράσινος –ακόμα και τους χειμώνες– χώρος, που φιλοξενεί απομεινάρια κτιρίων από την κλασική ως και τη ρωμαϊκή εποχή. Παλαιότερο όλων είναι το Βουλευτήριο, που χρονολογείται γύρω στο 475 π.Χ., τότε δηλαδή που πρωτο-απέκτησε Δημοκρατία το Άργος, ενώ στο πρώτο κτίριο που συναντάς καθώς μπαίνεις ο Παυσανίας λέει πως έκαιγε μια άσβεστη φλόγα, προς τιμή του Φορωνέα, του πρώτου κατοίκου του Άργους, γιου του ποταμού Ίναχου, που έκλεψε την φωτιά από τους θεούς και την έφερε στους ανθρώπους του, σαν άλλος Προμηθέας. Μνημεία ηρώων, αρχαίοι ναοί, ρωμαϊκοί δρόμοι, γυμνάσιο και παλαίστρα, αλλά και τμήματα κατοικιών από τον 4^ο αιώνα μ.Χ. συμπληρώνουν την εικόνα. Ο χώρος είναι άριστα σηματοδοτημένος σε τρεις γλώσσες (ελληνικά, αγγλικά και γαλλικά) για να καταλαβαίνεις εύκολα πού ήταν τι –και σε τι χρησίμευε.

Διαδρομές και αξιοθέατα έξω από το Άργος

Μια ωραιότατη εικοσάλεπτη αυτοκινητο-διαδρομή που αξίζει να κάνετε από το Άργος είναι αυτή που καταλήγει στο Κιβέρι, ένα γλυκύτατο παραθαλάσσιο χωριουδάκι με κόκκινες κεραμιδοσκεπές. Η διαδρομή περνά απέραντους πορτοκαλεώνες πριν καταλήξει στη Νέα Κίο, και μετά ακολουθεί τον παραλιακό δρόμο με τους φοίνικες, που είναι χτισμένος ακριβώς στο επίπεδο της θάλασσας, ως τους Μύλους. Λίγο μετά τους Μύλους αξίζει να κάνεις μια στάση στον αρχαιολογικό χώρο της Λέρνας με τον προϊστορικό οικισμό της (αν κάτι σου θυμίζει το όνομα δοκίμασε να το βάλεις δίπλα στη λέξη Ύδρα και θα το βρεις) πριν συνεχίσεις για το Κιβέρι.

Επτά χιλιόμετρα έξω από το Άργος, κοντά στο χωριό Ελληνικό και πάνω στον αρχαίο δρόμο που ένωνε το Άργος με την Τεγέα, βρίσκεται μια από τις πολλές εκπλήξεις της Αργολίδας. Μια κανονικότατη πυραμίδα (ναι, σαν αυτές της Αιγύπτου, απλά μικρότερη) που είναι γνωστή ακόμα και στους χάρτες ως «η Πυραμίδα του Ελληνικού». Στέκεται σε πολύ καλύτερη κατάσταση από εκείνη του Λυγουριού, της λείπει στην ουσία μόνο η κορυφή της, είναι φτιαγμένη από τεράστιους ασβεστόλιθους, και έχει και μια ενδιαφέρουσα διαμάχη γύρω της: Το μεν Υπουργείο Πολιτισμού λέει πως χρονολογείται γύρω στο 400 π.Χ. και ήταν οχυρωματικός πύργος σε σχήμα πυραμίδας, οι δε υποστηρικτές της παλαιότητάς της και λάτρεις των θεωριών συνωμοσίας λένε πως είναι τουλάχιστον δύο χιλιάδες χρόνια αρχαιότερη, συνομήλικη ή και παλαιότερη εκείνων της Αιγύπτου.

Ο Παυσανίας, από την πλευρά του, γράφει για μια πυραμίδα στην περιοχή που ήταν ταφικό μνημείο –όπως και εκείνες της Αιγύπτου– δεν είμαστε όμως σίγουροι σε ποια από τις δύο αναφέρεται, αυτή ή του Λυγουριού. 

Μαγικά ακατανόητη δεν είναι η αρχαία μας Ιστορία;