Ένα βουνό που υψώνεται στα 2.376 μέτρα. Οκτώ κορυφές που αγγίζουν τον ουρανό. Δύο λίμνες που καθρεφτίζουν στα νερά τους τα δάση του. Δεκάδες μικρά και μεγαλύτερα χωριουδάκια, άλλα κοσμοπολίτικα και ζωηρά, άλλα μυστικά και ήσυχα. Και άλλα τόσα μονοπάτια να τα συνδέουν μεταξύ τους, ανεβοκατεβαίνοντας κατάφυτες βουνοπλαγιές, σκαρφαλώνοντας σε κορυφές, περνώντας μέσα από φουντωτά κυπαρισσένια δάση.

Η Ορεινή Κορινθία είναι ο τέλειος χειμωνιάτικος προορισμός, αλλά εμείς θα σου προτείνουμε να την επισκεφθείς και προχωρημένη άνοιξη, όταν οι τιμές της πέφτουν και τα μονοπάτια της λουλουδιάζουν, και φθινόπωρο, που τα πορτοκαλοκόκκινα τοπία ντύνουν τις λίμνες της με ένα πέπλο φαντασμαγορικό.

Μικρός γεωγραφικός οδηγός για νεοφερμένους

Ζήρεια λέγεται το βουνό στις πλαγιές του οποίου απλώνονται τα χωριουδάκια, οι λίμνες και οι διαδρομές της Ορεινής Κορινθίας. Λέγεται επίσης και Κυλλήνη, όνομα που όμως δεν πολυχρησιμοποιείται, για να αποφεύγονται οι συγχύσεις με την άλλη Κυλλήνη, στην αντίπερα όχθη της Πελοποννήσου.

Τρεις είναι οι είσοδοι στον μαγικό κόσμο του βουνού, όλες τους από τα κορινθιακά παράλια: Από το Ξυλόκαστρο βολεύει να ανηφορίσεις προς τα δημοφιλή Τρίκαλα, από το Κιάτο προς τη Στυμφαλία και από το Δερβένι προς την Δόξα και τον Φενεό. Μια κυκλική διαδρομή συνδέει σχεδόν όλα τα χωριά μεταξύ τους, κάνοντας τη Ζήρεια ιδανική για αυτοκινητάδες, και διασφαλίζοντας πως, και λάθος να κάνεις στην είσοδο, τον δρόμο σου και πάλι θα τον βρεις.

Μια λίμνη που ήταν μύθος

Την ξέρεις ήδη, ακόμα και αν δεν έχεις επισκεφθεί ποτέ την περιοχή: Είναι η Στυμφαλία, αυτή με τις γνωστές της όρνιθες, που δεν υπάρχουν πια γιατί τις σκότωσε ο Ηρακλής σε έναν από τους άθλους. Υπάρχουν, όμως, στην θέση τους 160 είδη ζώων και πουλιών, που θεωρούν αυτόν τον υδροβιότοπο σπίτι τους. Ένα εντυπωσιακό μουσείο στην όχθη της, το ομώνυμο Μουσείο Περιβάλλοντος Στυμφαλίας,  αναλαμβάνει να σου εξηγήσει όλα τα πώς και τα γιατί τους. Ειδικά τα πιτσιρίκια θα ενθουσιαστούν, μην το παραλείψετε.

Κι αφού τα είπαμε όλα αυτά, να πούμε επίσης πως, καθότι αποξηραμένη στο μεγαλύτερο μέρος της, η Στυμφαλία χάνει λίγο στη σύγκριση με την έτερη λίμνη της Ορεινής Κορινθίας, την πολύ εντυπωσιακότερη Δόξα, που θα βρεις στη Βόρεια Ζήρεια.

Ανηφορίζοντας από το Κιάτο προς τη Στυμφαλία

Περνάς αρχικά από το «Μπαλκόνι του Κορινθιακού», το παραδοσιακό χωριό Σούλι, και εν συνεχεία δίπλα από το εντυπωσιακό Αστεροσκοπείο Κρυονερίου (που δεν είναι επισκέψιμο) οδηγώντας ανάμεσα σε καταπράσινες πλαγιές, και πριν το καταλάβεις έχεις φτάσει στο Κεφαλάρι. Ένα γλυκύτατο παραδοσιακό χωριό, πενήντα σπίτια όλο κι όλο, κουρνιασμένο στους πρόποδες μιας ελατοσκέπαστης πλαγιάς, με την πλακόστρωτη πλατεία του να σκεπάζεται από έναν αιωνόβιο πλάτανο και τα διώροφα στην πλειοψηφία σπίτια του να στολίζονται από κόκκινες κεραμιδοσκεπές.

Στάση για καφεδάκι στο Κεφαλάρι, και συνεχίζουμε με κατεύθυνση τη Στυμφαλία, περνώντας μέσα από το μεγαλύτερο, αν και λιγότερο γραφικό, χωριό Καλλιάνοι. Η πρώτη από τις πολλές παρακάμψεις της διαδρομής μας φέρνει στον μικρούλι Ασπρόκαμπο, άλλο ένα λιλιπούτειο, «μυστικό» χωριό, που ευωδιάζει παράδοση και Αγιωργίτικο Νεμέας, από τους παρακείμενους αμπελώνες του. Στα αξιοθέατά του περιλαμβάνονται, φυσικά, τα επισκέψιμα οινοποιεία του, όπως και το πέτρινο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, που δεσπόζει εδώ και δύο αιώνες στο ψηλότερο σημείο του χωριού, πλάι σε έναν πελώριο πλάτανο, απολαμβάνοντας πανοραμική θέα στα κορινθιακά τοπία γύρω του από το πλακόστρωτο της αυλής του.

Η Λαύκα και η Καστανιά

Αφήνουμε πίσω μας τη Στυμφαλία, και το τοπίο γίνεται όλο και πιο εντυπωσιακό: Ελατοσκέπαστες κορυφές αγγίζουν θαρρείς τον ουρανό και καμπυλωτές βουνοπλαγιές πλησιάζουν μεταξύ τους τόσο που κάνουν τον δρόμο στον οποίο οδηγείς να μοιάζει με φαράγγι που ελίσσεται ανάμεσά τους.

Φωλιασμένη ανάμεσα σε τρεις από τις πλαγιές αυτές, η Λαύκα ίσα που διακρίνεται από τον κεντρικό δρόμο –κι αυτό εξαιτίας των κόκκινων κεραμιδιών της, που σπάνε τη συμφωνία του πράσινου και τραβούν αναπόφευκτα το βλέμμα. Σαν μαγεμένος θα κάνεις την παράκαμψη των δύο χιλιομέτρων από τον κεντρικό δρόμο, για να δεις από κοντά αυτό το χωριό-μπιζουδάκι, με τα χαμηλά σπιτάκια του να ξεπροβάλλουν ανάμεσα στα έλατα, και τη μικρή του πλατειούλα με τα τρεχούμενα νερά να κλέβει την παράσταση. Μια επίσκεψη εδώ αξίζουν οπωσδήποτε το μικρό αλλά φροντισμένο Λαογραφικό Μουσείο Λαύκας και ο ναός του Αγίου Αθανασίου με το εντυπωσιακό του τέμπλο.

Ανηφορίζεις λίγο ακόμα και βρίσκεσαι εκεί ψηλά στα 1.100 μέτρα, από τα οποία η Καστανιά αγναντεύει τις βουνοκορφές γύρω της, φωλιασμένη στην καρδιά ενός ευωδιαστού ελατοδάσους, και ξακουστή για την πανοραμική θέα της. Αυτή θα την απολαύσεις καλύτερα από το ξωκλήσι της Κοίμησης της Θεοτόκου. Στα αξιοθέατα του χωριού, που διαθέτει ωραιότατες επιλογές για διαμονή και φαγητό, περιλαμβάνεται επίσης η Τρίκρηνα, η πέτρινη κρήνη όπου η μυθολογία λέει πως οι νύμφες έλουζαν τον νεαρό Ερμή.

^{Το Μουσείο  ανήκει στο Δίκτυο Μουσείων του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς.}