Φαντασμαγορικές διαδρομές περνούν μέσα από πυκνή βλάστηση, αποκαλύπτοντας στροφή με τη στροφή ολοένα και καλύτερη θέα στις χιονοσκέπαστες βουνοκορφές της. Λουλουδιασμένες κοιλάδες στολίζονται από μικρά γραφικά χωριουδάκια. Πλημμυρισμένες από έλατα πλαγιές καθρεφτίζονται στα νερά δύο υπέροχων λιμνών: Η μια ξακουστή και κοσμαγάπητη, η άλλη μυστική και εποχική, το καλοκαίρι εξαφανίζεται και τον χειμώνα επιστρέφει σαν μαγική εικόνα. Δεν είναι να απορείς, μετά, που ο περισσότερος κόσμος όταν αναφερόμαστε στην Ορεινή Κορινθία σκέφτεται πρώτα αυτήν την πλευρά του βουνού: Την κοιλάδα του Φενεού, τη Δόξα και τα Τρίκαλα.

Η κοιλάδα του Φενεού και τα χωριά της

Ο περισσότερος κόσμος ανηφορίζει προς τον Φενεό από το Δερβένι, στα κορινθιακά παράλια, αλλά εμείς θα σου πούμε να έρθεις… ανορθόδοξα, μπαίνοντας στον μαγικό κόσμο του βουνού από το Κιάτο, για να περάσεις πρώτα από την Στυμφαλία και το πανέμορφο χωριουδάκι της Καστανιάς  Νότια Ζηρεια  απ’ όπου ο δρόμος παίρνει να κατηφορίζει, απολαμβάνοντας διαρκώς συγκλονιστική θέα στην υπέροχη κοιλάδα του Φενεού, που ειδικά την άνοιξη λουλουδιασμένη είναι ένα χάρμα οφθαλμών. Το πρώτο χωριουδάκι που συναντάς οδηγώντας προς την κοιλάδα είναι το μικρούλι Μεσινό, χτισμένο γύρω από την πλατεία με τον αιωνόβιο πλάτανο, από τον κορμό του οποίου αναβλύζει τρεχούμενο νερό.

Σειρά μετά έχει η Γκούρα, ένα από τα μεγαλύτερα και δικαίως δημοφιλέστερα χωριά ολόκληρης της Ορεινής Κορινθίας. Αμφιθεατρικά κτισμένη στα 900 μέτρα, με τα γραφικά σοκάκια της στολισμένα από παραδοσιακά πέτρινα αρχοντικά, απολαμβάνει εξαίσια θέα από την πλατεία της (άλλος ένας χιλιόχρονος πλάτανος εδώ) όπως και από την εντυπωσιακή μονή της Παναγιάς των Βράχων, λίγα χιλιόμετρα έξω από το χωριό.

Στην απέναντι ακριβώς πλαγιά, το χωριουδάκι που μοιάζει σαν μπαλκόνι χτισμένο στο βουνό όπως το κοιτάς από την πλατεία της Γκούρας είναι ο Φενεός. Συβίστα το λένε ακόμα οι παλιοί αυτό το πανέμορφο χωριό που έχει για αξιοθέατα τον παλιό νερόμυλο με τη νεροτριβή στην είσοδο του, ένα μικρό αλλά άκρως ενδιαφέρον Λαογραφικό Μουσείο και την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα που χτίστηκε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα.

Πέντε χιλιόμετρα μακριά του βρίσκεται η όχθη της ωραιότερης ίσως λίμνης ολόκληρης της Πελοποννήσου. Με τα πιο διάφανα νερά που έχεις δει ποτέ σε λίμνη, και με ένα φουντωτό δάσος πανύψηλων μαυρόπευκων να την αγκαλιάζει, η μικρούλα Δόξα είναι το ιδανικό σκηνικό για ανοιξιάτικα πικνίκ στα ξύλινα τραπεζάκια στις όχθες της, και για χαλαρούς περιπάτους στον υπέροχο δρόμο που κάνει τον γύρο της. Μια στενή λωρίδα γης σπάει τη συμμετρία της, εισχωρώντας αυθάδικα στα γαλήνια νερά της –το εκκλησάκι στο τέρμα της είναι ο χιλιοφωτογραφημένος Άγιος Φανούριος.

Πολύ κοντά στη λίμνη, το χωριουδάκι… τσέπης που λέγεται Αρχαία Φενεός έχει ένα μικρό αλλά πολύ ενδιαφέρον αρχαιολογικό μουσείο, στο οποίο φιλοξενούνται γλυπτά, αγγεία και ψηφιδωτά που έφεραν στο φως οι ανασκαφές στην αρχαία πόλη.

Κι αν δεν μπερδεύτηκες ακόμα αρκετά με τους δύο Φενεούς στις δύο άκρες της λίμνης, να σε ενημερώσουμε πως Φενεός λέγεται και ολόκληρη η περιοχή της κοιλάδας, περίπου όπως οι Αθηναίοι λένε «Αθήνα» εννοώντας όλη την Αττική. Ο Φενεός με αυτή την έννοια (της ευρύτερης περιοχής) περιλαμβάνει και τα δύο χωριά που έχουν το όνομά του, αλλά και την Γκούρα, και το Πανόραμα που είναι όνομα και πράγμα με την εκπληκτική του θέα στην κοιλάδα, και το Στενό, και τον Άνω και Κάτω Ταρσό, όπου η λαξευμένη στον γκρεμό Παναγία του Βράχου θα σου θυμίσει κάτι από Μετέωρα, και τη Μοσιά και το Μεσινό.

Τα Τρίκαλα: Άνω, Κάτω και Μεσαία

Είναι σαφώς η δημοφιλέστερη γωνιά της Ορεινής Κορινθίας και όχι άδικα: Εδώ συγκεντρώνονται οι περισσότερες επιλογές διαμονής και φαγητού, από εδώ ξεκινούν μερικές από τις καλύτερες πεζοπορικές διαδρομές που διασχίζουν το βουνό, εδώ βρίσκεται στα καλύτερά της η παραδοσιακή ορεινή αρχιτεκτονική της Ζήρειας.

Τα Τρίκαλα χωρίζονται σε Άνω, Κάτω και Μεσαία: Τρία χωριά σε ένα, ή ένα χωριό με τρεις ξεχωριστές συνοικίες, αν προτιμάς. Σκαρφαλωμένα σε υψόμετρο χιλίων μέτρων, όλα τους πλημμυρισμένα από παραδοσιακά πέτρινα αρχοντικά και εκκλησάκια που βρίσκονταν εδώ από τον Μεσαίωνα, πολύ προτού τα πλήθη ανακαλύψουν τα χωριά τους. Λιθόστρωτες πλατείες με γιγάντια πλατάνια που θα είχες πια συνηθίσει αν συνηθίζονταν και πέτρινες κρήνες που αναβλύζουν κρυστάλλινο νερό συμπληρώνουν την εικόνα.

Οι διαδρομές και τα μυστικά της Βόρειας Ζήρειας

Από τα Τρίκαλα ξεκινούν και μερικές από τις ωραιότερες (πεζοπορικές και μη) διαδρομές της Ορεινής Κορινθίας, για να σκαρφαλώσουν στις κορυφές της Ζήρειας, να διασχίσουν τα πυκνά της ελατοδάση και να ενώσουν τα χωριά μεταξύ τους. Μια από τις ωραιότερες είναι αυτή που ξεκινά από τα Μεσαία Τρίκαλα και καταλήγει μετά από μιάμιση περίπου ώρα (ή 5,8 χιλιόμετρα) στη Λίμνη Δασίου.

Έκπληξη, ναι, οι λίμνες της Ζήρειας δεν είναι όλο τον χρόνο δύο: Τον χειμώνα και την άνοιξη υπάρχει και μια τρίτη, η εποχιακή λίμνη Δασίου, σκαρφαλωμένη στα 1.460 μέτρα, μια από τις ελάχιστες λίμνες της Ελλάδας σε τόσο μεγάλο υψόμετρο. Με τις ανθεκτικές στο χειμωνιάτικο κρύο ανεμώνες να ανθίζουν γύρω της, και τα ακίνητα νερά της να παγώνουν τον χειμώνα, η Λίμνη Δασίου είναι ένα μικρό φυσικό θαύμα που αξίζει να επισκεφθείς αν οι καιρικές συνθήκες το επιτρέπουν –ρώτα τους ντόπιους πριν ξεκινήσεις, γιατί ο δρόμος τον χειμώνα κλείνει συχνά από τα χιόνια.

Από τα Άνω Τρίκαλα ο ασφαλτοστρωμένος δρόμος σε φέρνει μετά από 10 χιλιόμετρα 

στο μικρό αλλά ιδιαίτερα φροντισμένο Αθλητικό-Χιονοδρομικό Κέντρο Ζήρειας. Ένα από τα νεότερα χιονοδρομικά κέντρα όλης της Ελλάδας άνοιξε το 2007 και είναι ό,τι πρέπει για παιχνίδια στο χιόνι αλλά και για να δοκιμάσεις τις δυνάμεις σου ως αρχάριος στο σκι και στο snowboard. Τα καλοκαίρια φιλοξενεί το εξαιρετικά ενδιαφέρον, τριήμερο κατά κανόνα, Μουσικό Φεστιβάλ Ζήρειας.

Από τα Μεσαία Τρίκαλα, ένας φιδογυριστός δρόμος σε φέρνει μετά από 7 χιλιόμετρα σε ένα από τα ορεινότερα χωριά της Πελοποννήσου, την πολύ ιδιαίτερη Καρυά, εκεί ψηλά στα 1.300 μέτρα. Ένα χωριουδάκι χάρμα οφθαλμών, ιδανικό για πολύωρες περιηγήσεις στα στενά δρομάκια που ελίσσονται ανάμεσα στα πέτρινα σπίτια της, η Καρυά έχει αξιόλογες επιλογές για διαμονή και φαγητό, και αξιοθέατα που περιλαμβάνουν την βυζαντινή Κοίμηση της Θεοτόκου του 13ου αιώνα.

Μετά την Καρυά, ο δρόμος παίρνει να κατηφορίζει ξανά, μέχρι να φτάσει στην πανέμορφη Ευρωστίνη, δίπλα στο οροπέδιο της Ζάχολης που θα ενθουσιάσει τους φυσιολάτρες με τα τρεχούμενα νερά, τις λίμνες και τους καταρράκτες στο ρέμα των Μύλων. Στην είσοδο της Ευρωστίνης, το παράξενο εκκλησάκι με τους 17 τρούλους είναι ο Άγιος Γεώργιος, που χρονολογείται από το 1811. Κατηφορίζοντας λίγο ακόμα προς το Δερβένι, η Παναγία των Καταφυγίων είναι άλλο ένα μικρό αρχιτεκτονικό θαύμα, λαξευμένο στο βράχο. Μετά από εδώ, έχεις δύο επιλογές: Είτε να συνεχίσεις προς τα κορινθιακά παράλια, είτε να κάνεις αναστροφή και να ξαναπιάσεις αυτό το μικρό οδοιπορικό στην Ορεινή Κορινθία από την αρχή. Όλο και κάτι θα σου έχει ξεφύγει.